همچنین می توان گفت که بازسازی پارچه طرح دوم پارچه لباس است. این به پردازش ثانویه پارچه های تمام شده با توجه به نیاز طراحی برای تولید جلوه های هنری جدید اشاره دارد. این توسعه فکر طراح است و از نوآوری بی نظیری برخوردار است. کار طراح را منحصر به فرد تر می کند.

روش های بازسازی پارچه لباس

متداولترین روشهای مورد استفاده عبارتند از: بافندگی ، شمع گذاری ، چین دار ، مقعر و محدب ، توخالی ، گلدوزی چاپی و غیره ، بیشتر آنها در طراحی محلی لباس برای نشان دادن این روشها ، بلکه برای کل پارچه نیز استفاده می شود.

بافندگی خلاق ، با بافت های مختلف نخ ، طناب ، بند ، روبان ، توری های تزئینی ، قلاب بافی یا ابزارهای بافندگی ، ترکیب شده در انواع کارهای بسیار خلاق ، جلوه های بصری محدب و مقعر ، متقاطع ، ممتد ، کنتراست

انباشته شدن ، همپوشانی رنگ ها و بافت های مختلف.

پلیسه که به پلیسه معروف است ، می تواند قسمت طولانی و گسترده پارچه لباس را کوتاه و یا کاهش دهد و باعث راحتی و زیبایی لباس می شود. در همین حال ، می تواند پارچه را به پارچه و خصوصیات ظریف برنامه ریزی شده نیز ببخشد ، که نه تنها لباس را راحت و مناسب می کند ، بلکه جلوه تزئینی را نیز افزایش می دهد.

از آنجا که هم جلوه های کاربردی و هم تزئینی دارد ، در لباس های زنانه نیمه گشاد و گشاد به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته است که باعث معناداری و نشاط بیشتر لباس می شود.

توخالی ، از جمله توخالی ، سوراخ کنده کاری ، خط توخالی صفحه ، مورد حکاکی و غیره

در طراحی مد ، سبک ، پارچه و فناوری عناصر مهمی هستند و طراحی ثانویه پارچه نقش فزاینده ای دارد. یک تکه پارچه خوب روی بدن ، یک شکل تصادفی یک مد خوب است. پارچه بعد از طراحی ثانویه با ایده طراح مطابقت بیشتری دارد ، زیرا در حال حاضر نیمی از کار طراحی لباس را به اتمام رسانده است و همچنین باعث ایجاد انگیزه و شور خلاقیت بیشتری در طراح خواهد شد.